EU-taxonomie

EU taxonomy

Wat is de EU-taxonomie? 

De EU-Taxonomie is een classificatiesysteem ontwikkeld door de Europese Unie (EU) om economische activiteiten te identificeren en te definiëren die als ecologisch duurzaam worden beschouwd. De taxonomie biedt een kader voor de beoordeling van de mate waarin een economische activiteit bijdraagt tot één of meer van de zes milieudoelstellingen van de EU:   

  • beperking van de klimaatverandering   
  • aanpassing aan klimaatverandering   
  • duurzaam gebruik en bescherming van water en mariene hulpbronnen   
  • overgang naar een circulaire economie;   
  • preventie en bestrijding van verontreiniging   
  • bescherming en herstel van biodiversiteit en ecosystemen.  

Om volgens de taxonomie als ecologisch duurzaam te worden aangemerkt, moet een bedrijf fundamenteel bijdragen aan één of meer van de zes vastgestelde duurzaamheids- en milieudoelstellingen en tegelijkertijd geen significante schade toebrengen aan een van de overige doelstellingen. 

Voor wie is de taxonomieverordening relevant? 

De meeste grote ondernemingen zijn op basis van de Taxonomieverordening verplicht verslag uit te brengen over de milieuduurzaamheid van hun economische activiteiten. De eis geldt alleen op EU-niveau en niet op nationaal niveau. De verordening verplicht bedrijven die onder de richtlijn duurzaamheidsverslaglegging vallen, d.w.z. grote ondernemingen van openbaar belang met meer dan 500 werknemers, informatie te verstrekken volgens de taxonomie. 

Waarom is dit belangrijk?

Aangezien ESG-prestaties en groene transitie steeds meer op de agenda’s van bedrijven wereldwijd komen te staan, wordt verwacht dat de toepassing van de EU-taxonomie zich in de toekomst ook buiten Europa zal uitbreiden. Alleen al binnen de EU zal het toepassingsgebied van de taxonomie de komende jaren groeien van ongeveer 11.000 bedrijven (2022) tot meer dan 50.000 bedrijven. 

Vanaf 1 januari 2022 is de EU-taxonomieverordening van toepassing op de eerste twee milieudoelstellingen van de EU – beperking van de klimaatverandering en aanpassing aan de klimaatverandering. Vanaf 1 januari 2023 omvat het toepassingsgebied ook water en mariene hulpbronnen, de overgang naar een circulaire economie, bestrijding van verontreiniging en biodiversiteit.